انگشت نوشته / آرزو نوری

نمی دانم تا حالا به انگشت نوشته هایی که روی گرد و خاک بعضی از وسایل نقلیه نقش بسته  توجه کرده اید یا نه؟ 

«لطفا مرا بشورید.»!

عموما  فراوانی این جمله بیشتر از بقیه جملات است. با همین جمله ی چند کلمه ای است که مینی بوس ها و اتوبوس ها در عین سکوت همیشگی خود حرف می زنند، نه این که خود خواسته پی به مشکل خود برده باشند یا عمدا اعتراض کنند بلکه کسی پیدا شده و انگشت اشاره اش را به این سمت گرفته و حالا من و تو عابر، که خیلی وقت ها از کنار خیلی چیزها بی توجه می گذشتیم مکث می کنیم، نگاه می کنیم و حتی دلمان میخواهد با سطل آب و دستمال تمیزی گرد و خاک ماشین را بگیریم!

«لطفا مرا بشورید»!

آدم حساسی که با سرانگشت معترض خود این جمله را می نویسد روح نا آرام جامعه است که بی نظمی و نقصان را  تاب نمی آورد و از آنجا که ناتوان از حل یک تنه مشکل است با این اشاره مختصر وجود آن را به من و شما یاد آوری می کند، یادمان می آورد چیزهایی برای دیدن و تجدید نظر کردن وجود دارد.