تو را به‌یاد دارم / پابلو نرودا / بیژن الهی

تو را به‌یاد دارم

همان‌گونه که در آخرین خزان بودی

کلاه

     طوسی وْ

دل

    آرام.

در چشم‌های تو

             شعله‌های شفق می‌جنگید

و برگ‌ها

           در آب روح تو می‌افتاد.

پیچیده به بازوان من

ـ چون تاکی 

برگ‌ها صدای تو را می‌انباشت

صدای آهسته و آرام تو را ـ

هیمه‌ی حیرتی که در آن

                       تشنگی‌ام می‌سوخت

سنبل آبیِ شیرینی

                   تافته بر جانم.