مادران سرزمین سوخته / محمد جلیل مظفری

پیشکش به روحِ بلندِ #کبری_حسین_زاده، مادر محترم شاعر؛ #سیده_زهرا_بصارتی

مادرانِ سرزمینِ سوخته

موپریش و سوگوارو بی‌قرار

بی که نام یا نشانی از عزیزکرده‌شان

چشم‌های خیره‌شان درانتظار

تا که کی دمد دوباره آفتاب

پشتِ تیره ابرهای خاوران

تا دوباره کی جوانه می‌زند

باغِ زردِ بی‌بهار.

مادرانِ سرزمینِ سوخته

در سکوتِ خانه‌های بی‌خبر

سینه‌کوبِ بس شبانِ سوت و کور

شروه‌خوانیِ روزهای بعدِ هجمۀ تتار

ای هجومِ ابرهای آسمان سیاه‌کن!

ای عقیمِ بغض‌ناک!

یا که دست از آسمانمان بکش

یا که تند و سیل‌وار

بر کویرِ چاک‎چاکِ سرزمینمان ببار!

دی ماه یک هزارو سیصد و نود و هفت

#محمدجلیل_مظفری 

http://t.me/barfitarinaghosh