نسل ما / امید مرجمکی

‍ نسل پیش از ما، شیدای چه گوارا و شریعتی و لومومبا و امثالهم بود و آرمانش برابری بود و برادری... آرمانشهرهایش شوروی و کوبا و بهشتی بود با نهرهایی از عسل... 

شیدا شد و در راه این شیدایی نه تنها نسل خود بلکه نسل های بعد از خودش را ذبح کرد و تقدیم معشوق نمود

نسل ما چندپاره شد.پاره ای حسین فهمیده را نماد کرد و جان در راه گذاشت... پاره ای دزدانه دچار مایکل جکسون و جورج مایکل و مدونا و سندرا شد و یا در خیال بهشت زمینی پژمرد یا چاووشی پیشه کرد و راهی سرزمینی دیگر شد

پاره ای احمدکایا و شاملو و پینک فلوید زمزمه کرد و در عطشی مبهم، خود و بعد از خود را تباه کرد... پاره ای شیدای اصلاح شد و در حبس و گور و حسرت ته کشید... 

پاره ای هم در تمنای بیل گیتس شدن شعله ور شد و ریق را سر کشید..

نسل تازه اما انگار شیداییش منطق دیگری دارد.دل به آب و رنگ و تصویر خوش می کند نه به آنچه در پس ظاهر است و نادیدنی است... دوستدار سریال های کره ای است... شیدای گلزار می شود... اشک می ریزد... هوار می کشد... چندی بعد هم فراموش می کند و می گذراند... 

نسل تازه، شیدا هم که بشود، نه هزینه می دهد نه از جیب نسل بعد از خود خرج می کند

دستمریزاد.حالا که قرار بر شیدایی بی دلیل است، این شرافتمندانه ترین نوع شیدایی است..

✍امید مرجمکی

@Chelsalegi