از آسمان تا ریسمان /نادر نادر پور

تقدیم به سایه

درخت معجزه خشکیده ست

و آفتاب ، مسیحای روشنایی نیست

و ابرها همه آبستن زمستانند

و جوی ها همه در سیر بی تفاوت خویش

به رودخانه ی بی آفتاب می ریزند

و کوچه ها همه در رفتن مداومشان

با ناامیدی بن بست ها یقین دارند .

...

و مرد مار گزیده

ز ریسمان سیاه و سفید می ترسد

که ریسمان ، مار است و مار ، رشته ی دار

و دار ، نقطه ی اوجی ست

که آسمان را با ریسمان گره زده است

و آسمان ، همه در خواب و دار ، بیدار است .

کسی به فکر رهایی نیست

دریچه های جهان ، بسته ست

و چشم ها همه از روشنی هراسانند .

زمین ، شکوه کریمانه ی بهارش را

ز شاخ و برگ درختان دریغ می دارد

و آسمان ، شب صاف ستارگانش را

نثار خاک دگر کرده ست .