جوانی / محمد رضا راثی پور

تجربه ی سنگلاخ بی مدد چشم ،

آینه ای تار از جوانی من بود

راه نپیموده ، عزم جزم گسستن

باعث و بانی ناتوانی من بود

تا که بماند مصون حریم یقینم

مشورت از سیم خار دار گرفتم

تا نکند رخنه موریانه تردید

هرچه توان داشتم به کار گرفتم

زلزله اما تمایزی نگذارد

بین حصار حصین و کومه ی چوبی

روی گسل هر که  خانه ساخت زیان کرد

مشت به سندان ، بهوش باش نکوبی

تیشه فرهاد اگر بدست من افتد

هیچ نسازم بجز مجسمه خشم

چونکه تمام جوانیم که هدر شد

تجربه ای تار بود بی مدد چشم