اگر/سعید سلطانی طارمی

اگر در بیست‌سالگی تو را می‌دیدم
همه‌چیز فرق می‌کرد
نه داعش و القاعده ظهور می‌کردند
نه انجیرهای خاورمیانه به سرشان می‌زد


به برگ‌های هر انجیری که دست می‌زنی 
جیغ می‌کشد: من سروم
من سروم.
پس ما با چی خودمان را بپوشانیم؟


وقتی انجیرها روان‌گردان مصرف می‌کنند 
وقتی تذروها 
سرو را از انجیر بازنمی‌شناسند 
وقتی کلاغ‌ها 
توی آینه شکلک درمی‌آورند 
و تکرار می‌کنند: 
تا حالا ابر به این زیبایی دیدی؟ 
یعنی اوضاع عالی‌ست 
یعنی بالاخره دنیا آرام خواهد شد 
حالا با روان‌گردان 
داعش 
یا آن آدمیرال در حال ظهور. 


اگر در بیست‌سالگی تو را می‌دیدم 
همه‌چیز فرق می‌کرد نه به سوسیالیست‌ها اعتماد می‌کردم 
نه به لیبرال‌ها 
چون تو را داشتم 
که اندازه‌های راست و چپت برابر است 
و همه‌ی آینه‌ها با تعجب تکرار می‌کنند: 
این‌که نمی‌شود 
راست باید همیشه از چپ کلفت‌تر باشد. 


اگر در بیست‌سالگی تو را داشتم 
همه‌چیز فرق می‌کرد 
چون تو را داشتم.