در کودکی هایم بهاران را
تصویر می کردم زنی زیبا
یک زن که من را می رهاند از غم مشق و حساب درس
و می گذارد در کفم آجیل و شیرینی
در کودکی هایم بهاران شاد و شیرین بود
ای کاش بودم همچنان کودک
با این همه تشویش روز افزون
دیگر بهاران هم برایم شکل کابوس است
و سیل بی رحمی که با خود می برد تاب و توانم را
و دسترنجم را
ای کاش بودم همچنان کودک
مرسی شعر زیبایی ست و مرا متاثر کرد.