مجموعه شعر « اسکیزوکلمات»، سروده ی شهرام پارسا مطلق،
توسّط انتشارات فرهنگ عامه چاپ و منتشر شده است .عشق، تنهایی، انسان ،
طبیعت و نوستالژی در شعرهای این مجموعه از بسامد بالایی برخوردارند. شاعر
در این مجموعه موفق شده است میان مضمون و فرم تعادلی نسبی ایجاد کند و با
تکنیک خاص خود شعرهای زیبایی را رقم زده است. چند شعر از این مجموعه را می
خوانیم: مست می شود هوا وقتی از ریه های تو بر می گردد نفس که می کشی درختان تلو تلو می خورند دو ـ راهی به درازای عمر آمده بود جانم تا به لبت رسید
سه ـ چقدر باید بکشد؟ آدمی منت نفس هایش را برای نمردن چهار ـ بباف! خیال هایت سرما می خورند اگر کلاهی بر سر این زمستان نگذاری
پنج ـ وصل بیهوده ای ست ایستادن غمگین پلی تنها برفراز رودخانه ای خشک شش ـ تیر در قلب تابستان نشسته است مهر در دل پاییز هفت ـ پشتم به نفس های تو گرم بود مثل پشت آدم برفی به زمستان! هشت ـ درونم چاهی فرو ریخت کبوتران به اعماق پرواز کردند
|