دوستان / محمد ابرغانی

دوستان  دوستان با شمایم

من همان درد بی انتهایم

درد ، آری نباید بترسید

با تمام دل خود

درد را می سرایم

عافیت آه یک خود فریبیست

تا شما ها که در جانتان ترس

رخنه کرده

کنچ سوراخ موشی گزینید

خود فریبانه این عافیت را

عین تدبیر بینید

دوستان زندگی با تمام کش و قوسهایش

دوزخی بیش هرگز نباشد

دوزخی ساخته با  همه ترسها و عذابش

نیست ممکن مگر انتخابش