روزهای برفی‌ات/ مهدی عاطف‌راد

آه، زندگی!

روزهای برفی‌ات چه شادمانه بود!

روزهای سرد و لرزآوری که گرم می‌شدیم

از حرارت جوانی پر از امید و آرزو

روزهای شور و شر

روزهای شیطنت

و برای یک دو ساعتی

کودک درون خویش را

ساختن رها

در میان لحظه‌های سرخوشی

پرت کردن گلوله‌های برفی فشرده گشته در میان دستها به هم

روی برفها دویدن و سریدن مهیج و نشاط‌زا

گاه نیز لیز خوردن و ولو شدن به روی برفها

در میان غش غش بلند خنده‌های دل‌گشا

روزهای برفی‌ات چه کودکانه بود!

در به روی شور و شوق زندگانی پر از امید می‌گشود.

آه، زندگی

روزهای خوب برفی‌ات

آن دقایق پر از سرور و سرخوشی تمام شد چه زود!