این حلزون خزیده بر لبه تیغ
هر چه جلو می رود به خود بزند زخم
زرورقی روی زنگ خوردگی ماست
صورتک خنده ایست دوخته بر اخم!
این که به عنوان سال نو
عرضه کند شور و شوق ساختگی را
تا که نبینی درون آینه
بختک پیری و رنگ باختگی را
بیست و هشت اسفند ۱۴۰۱