چشمی به یاد روشنی ماه و آفتاب
دو دو زنان
از پشت عینک دودی
در حسرت دمیدن رنگین کمان
بر متن ابرگون جهان پلک میزند
گوشی نمی شنود
در پرده ی صدای چکاوک
موسیقی شکفتن باران را
نقش سفال پخته ی این خاک
گیسوی تابدار زنی را
در دور دست گنگ زمان نقش می زند.
۳۱ تیرماه ۱۴۰۳