پرنده / محسن صلاحی راد

پرنده پر زد و رفت

(کجا)

و ابر روی سرش کار سایه بازی را

به ابر نوبت بعدی سپرد

به شاخه هایش زل زد

به چند برگ کبودش

شکستشان و تبر کرد و ریشه ریشه برید

که پر گشاید و افتاد بس که سنگینی

که تکیه گاه نداشت

به ریشه هایت برگرد

و باد میپنداشت

گذاشتن رفتن برگشتن ... کاری) دارد مگر

و خاک یخ بسته

و خون روی تبر

و چند برگ کبود