**
سپید و سرخوش از آیینه ی سحر آمد
کنار زمزمه ی اب و روشنای نسیم.
چه بوی تازه ای از ریشه در هوا پیچید!
حضور عقل و گیاه
مرا به ژرفی ادراک خویشتن می بُرد
مرا که سنگ شدم در میان این همه رنگ.