قصه ی شب/ حسن اسدی

‍
تنِ چرکینِ شب را چنگ می زد
هیولایِ سیه چنگالِ توفان
سروش خفته را آگاه می کرد
زتقدیرِ سیاهِ  شوربختان

عروس اختران در حجله ی عرش
زدست ابرها شلاق می خورد
زخنجر بازیِ ابلیسِ نیرنگ
اهورا درسکوتِ خواب می مُرد

ازانگشتانِ گردون.میتراوید
فشارِجانگزایِ پنجه ی گور
ز تیرِشبروان،درسینه می مُرد
خروشِ دیده بانِ قلعه ی نور

سیاهی بودوارواح سیاهی
گلیم سبزه ها رامی جویدند
صراحی درکف وتابوت بردوش
به تدفینِ شقایق،می دویدند

حسن اسدی "شبدیز"