ای ماندگار
درشب تنهایی
در انحنای تلخترین لحظه ی وداع
پشت نشیب وفراز ذهن زنی ماندی
ابری ترین روزهای سال
ازگوشه های چشم تو آرام میچکند
روزی
آفتاب
از کنارخنده ی گرمت
طلوع خواهد کرد
به جلیل خان مظفری