برای صدای پای بهار / پیام سیستانی

در مسیر دشت رنگ و رو پریده رود تازه واردی ست

رود تازه واردی که تا دلت بخواهد از خیال ماهیان پر است

ماهیان بی تعارفی که رود تازه وارد از حضورشان کسل نمی شود

مثل باغ نونوار خوش سلیقه ای که از حضور گل

مثل چشمه ای که بیشه از حضور صاف و ساده اش

مثل دل که از شمردن دقایقی که با تو بوده است

عشق در گمان زندگی شبیه رود تازه واردی ست

رود تازه واردی که از صمیم دل رفیق لحظه های دشت رنگ و رو پریده است 

دشت رنگ و رو پریده ای که خاطرات رنگ و روپریدنش به دم دمای رنگ و رو پریدن من و پرنده می رسد 

رود تازه واردی که رقص می کند ریا نمی کند

بوسه می زند حیا نمی کند

از کسی شنیده ام که او جوان تر از جنون و زندگی ست

همچنین شنیده ام که اندکی مسن تر از صفای نامه های عاشقانه است

تا رسیدنت پرندگان دست و لب گزیده ی درخت بی خیال تازه قدکشیده را شماره می کنم ، قبول ؟

خم به ابروی دلت میار

زیر سایه ی درخت بی خیال تازه قد کشیده حال بی نهایتی ست

زندگی مجال بی نهایتی ست

پیام سیستانی