هرچه نگفتند
هرچه که زنجیریان ترس
در تهی ذهنشان خطور نکرده
از سر تو جیه ترس خویش نهفتند
من خواهم گفت!
گیرم این درّ بی بدیل ولی شوم
کور کند با تلالوش همگان را
من خواهم سفت
گیرم این جرم غیر قابل بخشش
عقده ی ناگفته های چند هزاران سال
زیر و زبر می کند نظام زمین را
می اشوبد حریم عرش برین را
من خواهم گفتخواهم آشفت!
مهر ۹۹
ای که صدایت رسا و شعر تو شیواست
آنچه نگفتهست و نهفتهست بیان کن
آنچه نهان است
بر همگان با سرود خویش عیان کن
....
با درود خدمت آقای راثیپور گرامی
در وزنی دشوار و کم به کار رفته در حوزهی شعر نیمایی، شعر سرودهاید و کاری دشوار را با مهارت و خبرگی، و بدون از دست دادن وزن و لغزش به وزن دیگری که خیلی نزدیک به این وزن است، به انجام رساندهاید و از تکنیک تبدیل دو هجای کوتاه به یک هجای بلند، هنرمندانه استفاده کردهاید. آفرین بر شما.
تحت تأثیر این سروده، در حال ساختن سرودهای هستم که اگر به انجام رسید، برای ماه آینده خدمتتان تقدیم میکنم.
با ارادت.
ممنون از شما و نظر تاییدتان