من به ادبیات روسیه و تاریخ شوروی بدجوری علاقهمندم و همین موجب شده که هر کتاب مرتبط را بخرم یا فیلمهای ساخته شده را ببینم چون فکر میکنم گاهی باید اوضاع فعلیمان را با تجربۀ سایر ملتها مقایسه کنیم و وضعیت امروز ایران شباهت زیادی به اتحاد جماهیر شوروی در دوران کمونیسم دارد و خود جمهوری اسلامی نیز از نظر سیستم حکومتی بسیار به حکومت شوروی نزدیک است با این تفاوت که مسئولان جمهوری اسلامی بسیار ناکارآمدتر هستند
در قرن بیستم هیچ مکانی به اندازۀ شوروی دچار رکود و تحجر نبود ، لئونید برژنف که از ۱۹۶۴ تا ۱۹۸۲ به عنوان دبیر کل حزب کمونیست حکومت میکرد از تغییر بیزار بود و هر مدیر را در پست خود برای سالهای سال نگه میداشت ، در ابتدای دهه ۱۹۸۰ رهبری شوروی یک پیرسالاری بیخاصیت و تنبل شده بود که صاحب منصبان ارشد آن تا زمانی که میمردند در پستهایشان حضور داشتند . در سرتاسر نظام دولتی هیچکس کاری نمیکرد چون هیچ طرح و ابتکاری از سوی حاکمان قدردانی نمیشد . آنها فقط پیرتر میشدند و مردانی در آستانه مرگ بر شوروی حکومت میکردند با این وجود حکومتی تا این اندازه ناکارآمد چگونه ٧٠سال دوام آورد ؟؟
روسیه از لحاظ منابع زیرزمینی اعم از نفت ، گاز ، فلزات و سنگهای قیمتی مقام نخست جهان را داراست و همین ثروت زیرزمینی بیکران بود که به حکومت فاسد و ناکارآمد شوروی اجازه داد به مدت ٧٠ سال به حیات خود ادامه دهد و سخاوتمندانه این کشور زرخیز را در راه انقلاب جهانی و سوسیالیسم مصرف کند . چاه و معدن بود که برای رسیدن به امالقرای سوسیالیسم خالی و رها میشد بدون آنکه کوچکترین استاندارد و محدودیتی برای حفظ محیط زیست وجود داشته باشد
تنها دغدغۀ رهبران شوروی مسابقۀ تسلیحاتیشان با آمریکا بود و از لحاظ کمی شوروی بزرگترین نیروی نظامی در سراسر تاریخ بشر را در اختیار داشت . همین امروز میتوان هزاران گورستان رها شده مملو از صدها تانک و هواپیمای جنگی را در سرتاسر خاک روسیه و سایر جمهوریها مشاهده کرد . تجهیزات گرانقیمتی که نه مشتری برایشان پیدا شد و نه دولتهای فعلی توان پرداخت هزینۀ سنگین نگهداری آنها را دارند ... گورستانهایی که آیینۀ تمام نما از انحطاط یک ایدئولوژیاند .
گورستان آرزوهای مردمی که به امید دستیابی به آزادی ، دموکراسی ، زمین و غذای بیشتر از تزارها عبور کردند اما ماحصل آن حکومتی مستبد و زبان نفهم شد که علاوه بر گمشدههایی به نام آزادی و دموکراسی ، اقتصاد و نان آنها را نیز از اندک اندک از دستشـان ربود