شاملو، سیاست، آیدا و..

یادداشت تازه خسرو پارسا در باره شاملو از بهترین نوشته‌هائی است که در باره برخی خصوصیات و روابط شخصی شاملو، نسبت او با سیاست و حزب‌های سیاسی، رابطه او و آیدا و.. خوانده‌ام. متنی است با نثری روان، نگاهی واقع‌نگر، صادقانه و متکی بر اعتماد و دوستی عمیق و شناخت همه جانبه بین او و شاملو، از آن دست که کم‌تر میان دو انسان شکل می‌گیرد. 

شاملو در همان حد که باز و صمیمی بود سخت یا دیراعتماد هم بود و خسرو پارسا یکی از 3 یا 4 تنی بود که شاملو به دوستی و صداقت و درستی و بینش و هوش و سواد و سلامت شخصی و سیاسی او اعتمادی عمیق داشت و سخن او را با رغبت بسیار می‌شنید. 

به مثل قانع کردن شاملو به کاری، وقتی «نه» می‌گفت، در حد ناممکن دشوار بود. یکی دوباره تنها با کمک خسرو ممکن شد که رای او را به کاری مهم و لازم، که نخست با آن مخالف بود، جلب کنم. قانع کردن او سخت بود اما بعد که درستی کار را در بحث درمی بافت، صمیمانه تشکر می‌کرد.

خسرو از آن دست چهره‌های فعال و موثر تاریخ معاصر ما است که کم‌تر در باره خود یا رابطه‌های خود با کسان سخن گفته‌است. در باره شاملو نیز به گفته‌ی خود «طرح شدن روابط سیاسیِ خاص را به نفع شاملو نمی‌دانستم. ..

به‌همین دلیل در طولِ تمامِ سال‌هایی که من با او محشور بودم هیچ‌جا کوچک‌ترین اشاره‌ای به آن نکرده بودم. حتی عکسی با او نگرفته بودم و سؤالات دیگران را بلاجواب گذاشته بودم. مسئله محدود به او و من و چند دوست دیگر بود»

اما اکنون به گفته خود او «پاره‌ای سوءتفاهم‌ها و اظهارات غیردقیق درباره‌ی گرایش‌های سیاسی احمد شاملو در سال‌های اخیر» از انگیزه‌های یادداشت او است. 

آن‌چه در لینک آمده‌است، چنان که در مقدمه گفته‌اند، بخشی از نوشته بلند او است که آرزو می‌‌کنم روزی به تمامی منتشر شود .http://bit.ly/3hAwLRZ