جای خالی مرا / سعید سلطانی طارمی

مُرده‌ام.
جای خالی مرا به یک درخت داده‌ای.
روزها
می‌روند و خاطرات ما
کهنه می‌شوند
و درخت تو
خاطرات کهنه را به کام می‌کشد
و بزرگ  می‌شود
و ستارگان
روی برگ‌های تازه‌اش
وَرجه وُرجه می‌کنند
جای پایشان
نام من تنوره می‌کشد
و تورا به نام‌های ناشناس تو
بانگ می‌زند.

از درخت کنده‌ می‌شوی
و میان آسمان و من
چرخ می‌زنیّ و
              چرخ می‌زنیّ و چرخ.
یک دوچرخ مانده تا دهان من
سیب می‌شوی

می‌شناسمت و شکر می‌کنم
گرچه مرده‌ام
یک درخت روی گُرده‌ام
سرکشیده‌است
                               11/2/91