تخیل مکالمه ای / میخائیل باختین / ترجمه ی رویا پور‌ آذر

‍ شاعر تا زمانی  شاعر  محسوب می شود
که به زبانی  واحد و یکپارچه  و بیانی
یکپارچه  ، تک گویه‌ و بسته باور داشته
باشد .این باورهادر گونه های شاعرانه ای که شاعر  با آنها سر و کار دارد نهادینه
شده اند . در صورت وجود تناقضی
واقعی ، همین باورها، روش موضع گیری
شاعر  را تعیین می کنند . سلطه ی کاملا
مطلق  شاعر  بر زبان خودش امری
مفروض‌ است ، او باید در قبال  هر یک
از جنبه های زبانش به یک اندازه
پاسخگو باشد  و در عین حال  همه ی
آنها را فقط و فقط  تابع  مقاصد‌ خود
نماید . هر کلمه باید منظور  شاعر را
مستقیماً‌ و بدون واسطه بیان کند و هیچ
سلطه ای نباید بین شاعر  و کلماتش وجود داشته باشد. 


منظور شاعر  باید  به منزله ی کلیت هدف مند  واحدی ، از زبان حاصل  شود.....



@forsatesabz