طعم گناه / محمد رضا راثی پور

لذت طعم سیبهای گناه
آدمی را به پرتگاه افکند
خط قرمز ندیده رد کردن
چشمها را به اشتباه افکند

سیب اگر اینقدر کراهت داشت
در بهشت برین نمی رویید
عطر گل گر نبود شامه نواز
غنچه ای را کسی نمی بویید

آن بهشتی که حس و حالش  را
گاز یک  سیب ، می دهد بر باد
قفس باید و نباید هاست
که از آن کس نمی شود آزاد

برگ انجیر صد شرف دارد
به بهشتی که عین عریانیست
دستهایت بهشت ساز چو هست
مدد از دست غیر ، نادانیست