سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

آخرین امید / اقبال مظفری


اگر لحظه‌هامان تهی ماند

و دست و دل و دیده خالی شد از عشق

غزل، سایه‌ای داشت

تغنی، سرشکی

وناشاد خنیاگری پیر

که گه‌گاه

سرودی به سحر قلم ساز می‌کرد

وزین تنگنای شبِ تیره 

راهی

به آفاق ِ روح و رها ، باز می‌کرد.

ولی سایه‌هایی هنوز از ورای شب و روز

در این جا و آن جا

به دیده، نمی می‌نشانند

واندوه ناکان و دریا دلانی

سرشکی بر این داغ ها می‌فشانند.

امیدی ولی نیست

و دیری‌است

خنیاگر رندِ آفاق

در افسانه گون خلوتی ، بیش از پیش

به طرف یقین و گمان

سایه افکنده بر خویش!


پاییز 1369

#اقبال_مظفری 



شعری از "اقبال مظفری" در خاموشی (م. امید) از مجموعه‌ی " بر مدار شورش‌و شیدایی/ انتشارات زمانه/ 1372/ صفحه‌ی 36

https://telegram.me/mohammadjalilmozaffari

ستاره / هومن گلهو


"برای مرگ سیمین بهبهانی"


گلی به گوشهٔ جمال آسمان!

ستاره‌ای ز کهکشان جدا شد و...

          -به زیر ابر تیره‌ای خزید ماه-

ستاره بر زمین سرد

                                خورد و

      ‌                                           مرد.


هومن گلهو

هر کجا / هومن گلهو

هر کجا روی: هوا، زمین

در مدار بسته: زندگی

بر مدار باز: دوربین!


هومن گلهو

نفرین / هومن گلهو

ای روزگار پست لاکردار!

ای مست ناهنجار!

بیزارم از مشی و مرام تو

وز ننگ و نام تو

این نصفهٔ سیگار آخر هم

                           حرام تو.


هومن گلهو

طرح / امیر دادویی

زخمی تر از دیوارهای تخت جمشیدم


دردستهای شوم اسکندر

من مرگ را در لابلای خنده هاتان خواب میبینم


بداهه