رودل / کوروش آقا مجیدی

دستم را 

بالا نمی برم،  ستاره نمی چینم .

از آسمان ِ خانه ی من ، تنها 

خوشه به خوشه نحسی و نکبت 

آویختهّ ست .

از آسمان ِ خانه ی من خون ، چکان چکان 

هر گوشه ریختهّ ست . 

دیوارهای خانه ی من درد می کند..

بالا گرفته است تبی سرکوب ،

از  بلع ِ ناصوابِ ِ چهل ساله ای دلش آشوب  

روی زبانش آی ، چه باری نشسته است !

هضمی که همچنان 

ناکام مانده است . 

می خواهد آه ، هر چه که خوردهّ ست ، را 

بالا بیاورد.

اما دریغ

قی هم نمی کند آسوده تر شود . 

انگار ،

باید بماند و 

فرسوده تر شود.

فرسوده تر شود . 

#کوروش_آقامجیدی