دیدار / اسماعیل رها

دیدار را

پلکی زدیم

اما به سینه ام

یادش زعمر نوح نشان دارد

نمونه های شعر دیروز برای تبرک

1

دیشب که آسمان را نوشیدم

فلس ستاره

                   در دهنم

                                  ماند.

تا بامداد

انبوه واژه هایم برق می زد

و ماه

         در گلوگاهم

                          می خواند.

2

چه چشم هایی دارد!

ستارگان کدامین شب شکفته ی شاد

در آن دو برکه ی خاموش ته نشین شده اند؟

کدام ساحل آغوش

قرار بخشد شب ها به موج سینه ی او؟

دل هوایی من

در این سپیده ی لبخند

چگونه خواهد دانست

که باد شرطه کجا می برد سفینه ی او؟

3

یادش به خیر

مادرکم می گفت:

                      - «خوب

از خوب هم که خوب تر بشود

                                     شک باید کرد:

شاید به چیز دیگری آغشته است!»

اینجا نشسته ای

                     در شب

چون شب

            که عطر تاریکش

از بوی گیسوی تو سرشته است

و با منی

همه چیزت با من است.

تنها ماه است

                  آن بالا

                          که نیست:

                                       که دیگر نیست،

و حفره ی سیاهی از آن برجاست

که خوبی تو

             در دهان وقیحش

                                  گم گشته ست.

مثل امروز / حسین صفاری دوست

«تاریک، بی‌درخت، بی‌کاسه کوزه و فرش

بی‌یار و بی‌اقربا، خاموش
کنار صندلی سال‌های خویش
مردی با خاطرات فراوان
خم گشته روی آرنج سایه‌دار
مثل امروز قامتش...»

موتوری ها / حسن فرازمند

خسته می‌لولند

می‌روند از لابه‌لای دودها

می‌روند از لابه‌لای هرچه آیینه

هرچه گلگیر و سپر‌، سخت

زودتر از ما به مقصد می‌رسند،‌ آری

گاهی اما دیرتر

گاهی اما هیچ‌وقت

ابرهای رفته / سید علی میر افضلی

گاهی برای ابرهای رفته دلتنگم
هرچند می‌دانم
یک گوشهء این شهر، یا آن شهر
دارند می‌بارند
ـ ابر است و باریدن ـ
هرچند می‌دانم
این آسمان ـ هرجا که می‌بینی ـ
                          همین رنگ است
اما کویر من
گاهی برای ابرهای رفته دلتنگ است.