غزل / اقبال مظفری

از روز و شب ملولم و از ماه و سال هم

دل کنده‌ام ز هستی و از قیل و قال هم

ما را غم زمانه به پایان نمی‌رسد

زآینده خسته‌ایم ز ماضی و حال هم

دیگر اثر نمی‌کند این‌جا به جان من

شادی که هیچ، غصه و رنج و ملال هم

در چشم من سپید و سیاه جهان یکی‌ست

مرداب شب گرفته و آب زلال هم

تنها نه دل گسسته‌ام از خشت و خاک عقل

دل کنده‌ام ز آب و هوایِ خیال هم

ما را غمی ز بیش و کم زندگی نبود

اندیشه‌ای به شوکت و جاه و جلال هم

نقصان گرفت عمر و به پایان رسید راه

بیم زوال و دغدغه‌های کمال هم

تنها زمانه نیست که فرسود جانِ من

رنج فراق و شوقِ امیدِ وصال هم

پاییز 1384

#اقبال_مظفری 

https://t.me/joinchat/AAAAAEKCF61dHmskkML-UA